Na de uitreiking van de Ultimas, de Vlaamse cultuurprijzen, hebben de cultuurvakbonden ook een trofee in aanbieding. Welke kunstorganisatie kiest bijvoorbeeld voor een professionele doorstart aan intern democratisch overleg door een syndicale personeelsafvaardiging op te starten? Is er een cultuurhuis dat extra initiatief neemt om de precaire situatie van flexwerkers te verbeteren? Wie wil er inzake solidariteit een winnaar zijn, een voorhoede in rechtvaardigheid? Graag een seintje, lof komt u toe, prijzen en applaus krijg je erbij.
Dat veel cultuurwerkers een precaire job hebben en moeten koorddansen om financieel rond te komen, dikwijls zonder vangnet, is een pijnlijk feit. De mediagenieke beeldvorming focust weliswaar liever op het succes en de rijkdom waarmee de kunsten zich omringen.
De sociaaleconomische ellende en de stress door jobonzekerheid krijgt minder aandacht. Veel cultuurscheppers moeten daarmee zelf afrekenen in de stilte van de schaamte. Dat steekt en zorgt voor een uitstroom aan talent.
Er zijn natuurlijk heel wat cultuurorganisaties die zich dat leed hard aantrekken en veel inspanningen doen om daar verandering in te brengen. Ook al scoor je daar niet mee in de pers.
Andere directies steken helaas liever de kop in het zand, ‘want anderen betalen kunstenaars ook niet’, en zijn drukdoende om via managementvennootschappen het eigen inkomen creatief te maximaliseren. Ook de kunstwereld kent zijn graaicultuur.
De sociaaleconomische impasse voor cultuurmakers blijft niet alleen onderbelicht, door de aanhoudende saneringen en het vermarktingsbeleid er is evenmin beterschap in het zicht.
Cultuurminister Sven Gatz (Open VLD) trad aan met de legendarische woorden ‘er komt geen Grote Sanering, ik ga niemand op straat zetten’ en blijft beloven: in 2017 komt er beterschap. Beterschap? Dat zullen we voorlopig vooral zelf moeten doen.
Het goede nieuws: op de projectdag Do It Together van het Kunstenpunt bleek hoeveel energie er is om problemen aan te pakken en de eigen werkvloer leefbaarder, transparanter, democratischer en socialer te maken. Helaas bleven de vertegenwoordigers van de grote huizen die dag afwezig, wat symptomatisch is.
Om als cultuurvakbonden ons steentje bij te dragen, zetten we met een jaarlijkse award in op positieve stimulering. Geen slechte pers deze keer, maar bloemen. Initiatieven die opkomen voor de cultuurwerkers verdienen immers erkenning en veel respect. Het inspireert anderen ook, al was het omdat niemand wil achterblijven.
Hierbij een oproep, walk the talk en win onze Fair practice award 2017!
Niet alleen de cultuurmakers maar ook uw publiek zal u dankbaar zijn.
Voorstellen kan je tot 1 oktober 2017 doormailen naar Ine en Rob