Het theaterfestival 2017 werd gisteren afgetrapt met traditiegetrouw de State of the Union van toonaangevende mensen uit het veld. Cultuurvakbond luisterde aandachtig mee. Vooral de State of the Youth bleef ons bij.
Anne Breure, artistiek leider van het Amsterdamse Veem Huis voor Performance, bood ons een inkijk in de gevolgen van de harde besparingen door de Nederlandse regering in cultuur.
Net zoals vele andere huizen kreeg het Veem door de besparingen een pak minder subsidies. De Nederlandse cultuurmakers bleven echter dapper doorgaan om dezelfde werking te behouden. De oplossing was nog meer gaan werken met nog minder mensen voor nog minder geld en zwaar besparen op allerlei uitgaven. Ondanks deze moeilijke omstandigheden waren er meer producties en ging het aantal bezoekers naar omhoog. De bodem was echter in zicht, opnieuw een seizoen op die manier draaien was niet haalbaar.
Ondertussen deed de politiek er nog een schepje bovenop. De cultuursector die hard geprotesteerd had tegen de besparingen kreeg te horen dat men verontschuldigingen moest aanbieden aan de minister van cultuur. Want ondanks de felle kritiek dat men zo niet kon werken, toonde de sector dat men ook met een pak minder subsidies kon blijven draaien en dat de besparingen de sector ten goede kwamen!
Een advies van de sociaal-economische raad toonde echter aan wie de rekening betaalde, de kunstenaars en cultuurwerkers. Hun positie is uiterst zorgwekkend en Anne roept op tot dringende verandering.
Het Veem vroeg in de daaropvolgende subsidieronde een subsidieverhoging aan en zou voor nog meer eigen middelen zorgen. Ondanks de zeer positieve adviezen op hun dossier, kreeg men echter hetzelfde bedrag als in de vorige ronde.
Anne zat hier serieus mee in de knoop. Hoe kon ze de regels van het Fair Practice Label dat bedacht werd door State of the Arts, zoals solidariteit, diversiteit, transparantie, duurzaamheid en eerlijke verloning echt praktiseren met zwaar ontoereikende middelen? Ze besloot kwaliteit boven kwantiteit te stellen.
En zo werd het Veem een honderddagen huis. Met slechts 1/3de van de noodzakelijke middelen kan het huis maar 1/3de van een jaar open zijn, is de redenering. De andere 265 dagen is men in staking. Binnen 22 dagen begint hun seizoen.
Wij wensen het Veem alle succes en speelplezier toe.
En ondersteunen Annes oproep om niet elks apart de brokstukken van een neoliberaal beleid op te kuisen voor eigen deur, maar samen te laten zien dat het anders kan.